امروز بعد از سه یا چهار سال به نمایشگاه الکامپ رفتم. در زمان کمتر از نیم ساعت از دو سالن گذشتم. تقریبا نکته قابل توجهی پیدا نکردم که نظرم را جلب کنه. در سالنهای بعدی دیدن همکاران قدیم و گپ و گفتی با آنها باعث شد تا برای مدتی از شلوغی و راه باز کردن از بین جمعیت خلاص شوم. با چند شرکتی که فکر می کردم با آنها می توان به نقاط همکاری مشترک رسید صحبت کردم و فکر می کنم زمان مفیدی که صرف شد حدود یکساعت بود.
مثل همیشه غرفه هایی که فروش سی دی و نرم افزار و اینها را داشتند شلوغ بود. نکته جالب توجه در نمایشگاه امثال حضور شرکتها و موسسات فعال در زمینه فارکس بود. حال بماند که این موضوع چه ربطی به صنعت آی تی دارد؟ موضوع دیگری که نظرم را جلب کرد غرفه سایتی بود به نام ساج کنار سالن 38 که خود را اولین سامانه ازدواج جوانان معرفی کرده بود. بالاخره این نوع از فعالیت هم جنبه رسمی پیدا کرده ظاهرا. برای من که می خواستم یک جمع بندی از نوع فعالیت شرکتها بدست بیارم این گردش 3-4 ساعته مناسب بود.
اما سوالی که هنوز در ذهنم است اینه که واقعا چه انتظاری باید از نمایشگاه الکامپ داشته باشیم؟ علاقه به دیدن چه چیزهایی در الکامپ داریم تا راضیمان کند؟
این سوال که در ذهنم مرور می شد یاد اولین بازدید از نمایشگاه جیتکس افتادم. دیدن غرفه شرکتهایی مثل مایکروسافت، اوراکل و سیسکو آنقدر هیجان زده ام کرده بود که فکر می کردم نمایشگاه از کیفیت فوق العاده ای برخوردار است. اما این موضوع وقتی سطح توقعم از فقط دیدن شرکتهای معروف بالاتر رفت تغییر کرد و من مثل بار اول فکر نمی کردم. در چنین موقعیتی جیتکس دیگر جذابیت بار اول را نداشت. شاید این شرایط برای الکامپ هم صادق باشد. شاید دیدن شرکتهایی که نرم افزارهای مالی و اداری تولید می کنند و دیدن انواع بسته های نرم افزارهای قفل شکسته دیگر برای خیلی از متخصصان این رشته جذابیتی نداشته باشد. شاید این عدم جذابیت به دلیل بی هدفی صنعت آی تی در کشور باشد.
در نهایت من هنوز نمی دانم وقتی از الکامپ حرف می زنیم از چی حرف می زنیم؟ چه انتظاری داریم و دوست داریم چه چیزی ببینیم؟
تحلیل سونیتا سراب پور در سایت ITAnalyze.ir از راضیان و ناراضیان الکامپ