فیلم The Hustler (قمار باز) محصول 1961 که ظاهرا قدیمها با نام بیلیارد باز در ایران معروف بوده را چند روز پیش دیدم. فیلم فوق العاده تاثیر گذاری بود برای من بخصوص با آن دوبله قدیمی. اولین دلیل تاثیر گذاری این فیلم را بازی پل نیومن می دونم. من بی نهایت از فیلمهایی که بازی کرده لذت می برم بخصوص فیلم گربه روی شیروانی داغ. .فوق العاده است این فیلم. بگذریم...
داستان فیلم بصورت خلاصه ماجرای بیلیادر بازی قهار (پل نیومن) است که به خاطر غرور زیاد، در شرط بندی بزرگی بازنده می شود و باز بخاطر غرور، شکستهای دیگری در زندگی می خورد. اما دیالوگی شاهکار بین بیلیارد باز و یک شرط بند در فیلم وجود دارد که تمام حرف فیلم در همین چند جمله است. نام شرط بند برت گوردون است و نام بیلیارد باز فست ادی. صحنه داخل یک بار است و هر دو مشغول نوشیدن:
برت: ادی تو بازنده بدنیا اومدی.
ادی: منظورت چیه؟
برت: برای اولین بار توی ده سال اخیر دیدم مینسوتا بشکه (حریف ادی که شرط بندی را برد) گیر افتاده بود. اون گیر افتاده بود و تو گذاشتی بره.
ادی: من مست بودم.
برت: البته که مست بودی. تو بهترین بهونه برای باختن رو داری. وقتی بهونه داشته باشی باختن آسونه. برد اما رو دوشت سنگینی می کنه. درست مثل یک میمون این بار رو از رو دوشت میندازی وقتی بهونه داری. همه چیزی که یاد گرفتی اینه که برای خودت احساس تاسف کنی. تو یکی از بهترینهای بیلیادری ولی برای خودت متاسفی.
ادی: مرسی که نوشیدنی مهمونم کردی.
بارت: من فکر نمی کنم هیچ بیلیارد باز حرفه ای تری از تو ندیده باشم. تو استعداد بی نظیری داری.
ادی: پس من با استعدادم. چی باعث شد ببازم؟
برت: شخصیت.
ادی: اوه البته.
برت: تو می دونی که من درست می گم. همه استعداد دارند. من هم دارم. فکر می کنی میشه استعداد نداشت و ساعتها بیلیارد بازی کرد و شرط بست؟ تو فکر می کنی مینسوتا بشکه تو کشور بهترینه چون استعداد داره؟ نه، شخصیتی که بشکه تو یه انگشتش داره تو کل هیکل تو پیدا نمیشه.
پی نوشت: فکر نمی کنم توضیح بشتری لازم باشه.