گروهی از آدمها هستند که معمولا نصیحت میکنند. در موضوعهای مختلف حتما قبلا تجربهای داشتند یا چیزی شنیدهاند که بخاطر آن مخاطبشان را نصیحت کنند. معمولا این افراد با مطرح کردن تهدید که اگر فلان کار را نکنی فلان اتفاق برایت میافتد گفتگوی خود را شروع میکنند و وقتی هم طرف دچار خطایی شود با لحنی سرزنش آمیز و تحقیر کننده میگویند مگه بهت نگفتم؟ این گروه از افراد آدمهای سختی برای رابطه برقرار کردن هستند چون اجازه نمیدهند طرف مقابل خودش باشد. آنها مدام دنبال ایرادها میگردند و با پررنگ کردن ضعفها و خطاهای دیگران حقانیت خود را ثابت میکنند. معمولا کسی که در مقابل این آدمهاست استرسی پایدار دارد از اینکه اگر الان دچار خطا شود، باز گفتگوهای همیشگی شروع خواهد شد. در هر نوع از رابطه، کاری، دوستانه، خانوادگی و ... نصیحت باعث خستگی طرف مقابل و از بین رفتن اعتماد به نفس میشود و آدمهای نصیحت کننده کم کم تنها میشوند چون کسی دوست ندارد دور و بر آدمی باشد که هر لحظه میخواهد ایرادگیری کند. احیانا اگر جزو آدمهایی هستید که زیاد نصیحت میکنید در نظر داشته باشید که هر آدمی حق انتخاب و حق خطا دارد. نصیحت و در جایگاه محق بودن چیزی را بهتر نخواهد کرد که خشم درونی در آدمهای مقابلتان ایجاد خواهد کرد. اگر خواستید توصیهای کنید از قبل مطمئن شوید که طرف شما علاقه به شنیدن توصیه دارد یا نه و صرفا تجربه خودتان را بازگو کنید و طرف مقابل را زیر سوال نبرید. لینک این پست در کانال مربی: آدمهای نصیحت کننده
Discussion about this post
No posts