پدران ما از روزهایی برایمان تعریف میکردند که تلویزیونی وجود نداشت. از روزهایی که پدران و مادران آنها باور نمیکردند که بشود آدمی را در یک جعبه دید. آنها از خاطرات دورهمیها که بهواسطهی وجود تلویزیون در یک خانه شکل میگرفت برایمان میگفتند. ما اما خاطرات بیشتری از چیزهایی که نبود و حالا هست یا حتی در آیندهای نزدیک نخواهند بود برای فرزندانمان تعریف خواهیم کرد: روزهایی که موبایل نبود و تلفن وقتی زنگ میخورد تو نمیدانستی چه کسی آنطرف خط است. روزهایی که فوت ابزار مزاحمت تلفنی بود. روزهایی که نوار کاست بود و سلکشن درست کردن. روزهایی که هیجان کیفیت بهتر موزیک روی سیدی را داشتیم و سیدی پلیرهایی که در حرکت موزیکشان قطع میشد. روزهایی که فکر نمیکردیم بشود یکعالمه موزیک را روی یک دستگاه کوچک داشت. روزهایی که اینترنت نبود و توهم بههم ریختن دنیا در سال ۲۰۰۰ را داشتیم. روزهایی که مودمها با صدایی که حکم تقلا برای برقراری ارتباط بود ما را به دنیای جدیدی وصل میکردند که در آن منتظر میماندیم صورتک همیشه خندان یاهو مسنجر از خاکستری، زرد شود و ما را وصل کند به غریبههایی که اولین سوالمان از آنها ASL بود. حتما پدر و مادرهایی هم هستند یا خواهند بود که میگویند ما یک روزی در چتروم روی آیدی هم کلیک کردیم و پرسیدیم ASL و داستان عشق و عاشقیمان از همانجا شروع شد. روزهایی که فیسبوک نبود و شبکهی اجتماعی را با اورکات شناختیم. روزهایی که فکر نمیکردیم موبایلها کوچکتر شوند و فکر نمیکردیم وایبر و تلگرام روابط ما را شکل دهند. یاهو مسنجر نسخه دسکتاپ از ۱۵ مرداد ۹۵ بهکار خودش پایان خواهد داد و بخشی از خاطرات ما (یک نسل) خواهد شد.
لینک این پست در کانال مربی: خداحافظ یاهو مسنجر