کنترل نامحسوس یا توجه!؟

تبلیغی دیدم در تلویزیون درباره نرم‌افزاری که موقعیت مکانی افراد دیگر را روی گوشی نشان می‌دهد. تا اینجای کار مشکلی نیست و کلی نمونه اپ خارجی برای این موضوع وجود دارد. نکته قابل توجه درباره پدر و مادری است که می‌گویند فرزندشان در سن حساسی است و پدر در حالی که نگران به‌نظر می‌رسد به همسرش می‌گوید که دیر نکرده؟ مادرش هم می‌گوید نه! پدر می‌گوید از کجا می‌دانی؟ مادر می‌گوید بخاطر نرم‌افزاری که روی گوشی دارم!! اون هنوز تو کتابخونست. برام عجیبه که در چنین تبلیغی و با هدف فروش بیشتر تعریف جاسوسی کردن آدم‌ها را با «توجه» عوض کرده‌اند. در هر صورت شکی نیست که خانواده‌ای که به فرزندش توجه می‌کند نیازی به نرم‌افزار موقعیت‌یاب ندارد بلکه نیاز دارد تا با فرزندش حرف بزند و برای او این اطمینان را ایجاد کند که خانه جای امنی است. این متن را نوشتم شاید برای کسانی که می‌خواهند به اشتباه یک اشتباه را با اشتباهی دیگر جبران کنند. راه‌کار توجه کنترل نامحسوس نیست بلکه گفتگو کردن است.

لینک این پست در کانال مربی: کنترل نامحسوس یا توجه!؟