از برنامه هفت تلویزیون پیگیر اخبار جشنواره فیلم فجر بودم که فیلم «ویلایی‌ها» به‌کارگردانی منیر قیدی معرفی شد. این فیلم اولین تجربه‌ی کارگردانی خانم قیدی است. وقتی بخشی از مصاحبه مطبوعاتی این فیلم پخش شد منیر قیدی گفت: فیلم‌نامه‌ی این فیلم را ۱۰ سال پیش نوشتم و از آن زمان تا کنون کسی تمایلی به سرمایه‌گذاری روی این فیلم نداشت. برام جالب بود که یک نفر ۱۰ سال پای کاری که می‌خواهد انجام دهد صبر می‌کند. وقتی حرف منیر قیدی را شنیدم، یاد آدم‌هایی افتادم که وقتی به آنها می‌گفتم باید برای به‌نتیجه رسیدن صبرکنی، سختی بکشی و بالا و پایین‌ها را تحمل کنی، می‌پرسیدند: «شما راهی بلد نیستی که زودتر بشه به نتیجه رسید؟» منیر قیدی در این سال‌ها دستیار کارگردان و منشی صحنه بوده. فیلم کوتاه ساخته و همچنان از ساختن فیلمنامهاش ناامید نشده. خاطرم هست، خیلی سال پیش، تازه که کار مشاوره‌های سازمانی‌ام را شروع کرده بودم با شرکتی همکاری می‌کردم که مدیرعامل تیزبینی داشت. یک عصر که با مدیر عامل گپ و گفت داشتیم بهم حرف جالبی زد. گفت: "تفاوت آدم‌های موفق و ناموفق اینه که همه به خط پایانن نزدیک می‌شن، اما لب خط پایان خیلی‌ها ناامید می‌شن و وا می‌دن. فاصله‌ی آدم‌ها با موفقیت همیشه کمه!" منیر قیدی می‌تونست فیلمنامهاش رو بارها و بارها بایگانی کنه اما این کار رو نکرد.
لینک این مطلب در کانال مربی: حاضری صبر کنی؟
