درباره جریان ایران را باید دید - #MustseeIran

در برنامه مناظره‌های روز جمعه 22 فروردین،سید محمد بهشتی اشاره کرد که در مقابل صنعت توریسم در کشور ما دو گروه موافق و مخالف وجود دارد. گروه مخالف، گروهی است که عقیده دارد توریسم یعنی پوشیدن مایو لب ساحل و نوشیدن مشروب و ادامه داد که گروه موافق هم همین تلقی را از توریسم دارد و این کار را برای جذب توریست به کشور مشکل می‌کند.

همواره دوستان متعددی داشتم که از کشورهای مختلف به ایران آمده‌اند و چنین تعریفی از سفرشان را نداشته‌اند و اصلا با این رویکرد به ایران نیامده‌ بودند. حتی خانم‌هایشان از پوشیدن لباس به‌سبک ایرانی به‌عنوان یک تجربه متفاوت لذت می‌بردند. به‌ظاهر ما آنچه که خودمان دنبالش هستیم را قانون کلی در سفر و مسافرت می‌دانیم در حالی‌که مسافر خارجی وقتی وارد کشور می‌شود بیشتر به دنبال همان بناهای تاریخی و پیشینه فرهنگی است که ما داریم. او آن‌گونه که ما به توریسم نگاه می‌کنیم، به موضوع نگاه نمی‌کند.

علی عراقچی در توییتر تگی را معرفی کرده با عنوان MustseeIran و از کاربران خواسته تا تصاویر دیدنی ایران را با این تگ در این شبکه اجتماعی منتشر کنند که با استقبال خوبی هم مواجه شده. خبرگزاری‌های خارجی مثل CNN و داخلی مثل مهرنیوز هم از این موضوع حمایت کرده‌اند. موضوع در توییتر فراتر از کاربران ایرانی رفته و خبرنگاران و افراد خارجی هم شروع کرده‌اند به حمایت. اگرچه لابه‌لای این توییت‌ها همواره هستند افرادی (ایرانی و غیر ایرانی) که موضوع را از توریسم به سمت سیاست می‌برند.

کشف ارزش‌های گذشته و زندگی‌بخشیدن به آنها

به‌نظرم این نوع از حرکت‌ها می‌توانند تجربیات خوبی برای ایجاد تغییر شرایط به دست تک‌تک مردم (ما) باشند. توریسم به‌خصوص از مسائلی است که فرصت‌ها و درآمدهای نهفته‌ای در خود دارد. اگر ما به آنچه که توانمندی ما در توریسم است (پیشینه تاریخی و فرهنگی) توجه کنیم می‌توانیم جایگاه مناسبی در این صنعت به‌دست آوریم. در واقع برند توریستی ایران می‌تواند و باید با برند ترکیه، امارات، ارمنستان و دیگر کشورهای اطراف متفاوت باشد. همانطور که جذابیت‌های چین بیشتر بابت فرهنگ و تاریخی است که دارد، دیدنی‌های ایران هم می‌تواند بناهای ارزشمند تاریخی و طبیعتش باشد. بنابراین با تمرکز برآنچه که توانمندی ماست و تقویت آن می‌توانیم فرصت بسازیم، اشتغال ایجاد کنیم و درآمد کسب کنیم. ما نیاز داریم تا ارزش‌های و تجربیات مثبت گذشته را همواره مرور کنیم و آنها را تقویت کنیم. اگر روایتی که توریست‌های خارجی از ایران تعریف می‌کنند برمبنای مهمان‌نوازی، همراهی و ارزش‌های فرهنگی و تاریخی این کشور است، ما همواره باید این روند را تقویت کنیم و ستون‌ها را برروی بنیه‌های قدرتمندمان بسازیم.

مانیفستی نو برای تعالی

همراهی مردم در یک حرکت مثبت نتیجه یک نگاه برنده برنده است. امروز در این کشور بیش از این‌که نیاز داشته باشیم انتقاد کنیم، غر بزنیم و پا پس بکشیم، نیاز داریم تا جریان‌های مثبت ایجاد کنیم. دنیا از مرحله مبارزه به مذاکره وارد می‌شود. مبارزه همواره در کشورهایی ادامه دارد که مردمش ارزش زبان و گفتگو را درک نمی‌کنند. تغییر با فریاد ایجاد نمی‌شود که با عمل (به‌خصوص عمل سازنده) شکل می‌گیرد. تغییر روی منفی می‌تواند نداشته باشد که می‌تواند مثبت باشد. در هر سیستم انسانی چه می‌خواهد یک سازمان باشد یا یک کشور، مقاومت‌ها در برابر عدم آگاهی، تضاد منافع و تاثیرهای منفی شکل می‌گیرد و معمولا گفتگو، شنیدن و شنیده شدن راه‌حلی برای برون رفت از بن‌بست‌ها و همراهی به‌جای تقابل است. آنچه که ما امروز نیاز داریم، مانیفستی نو برای تعالی فردی و اجتماعی است. به قول اینشتین:

مسائلی که بدلیل سطح فعلی تفکر ما بوجود می‌آیند، نمی‌توانند با همان سطح تفکر حل گردند.