خیلی جالب بود مهتا جان. این زاویه دید از سوگ/مرگ اصولاً کمتر انگار روایت شده (یا من ندیدم). معمولاً تجربه ی مرگ، محدود میشه انگار یجورایی به فقدانِ اون از دست رفته، چند سالی هست به این قضیه فکر میکنم که انگار بخشی از *هویت* ما هم با نبودنِ اونی که دیگه نیست، از دست میره و این بخشی مهم از سوگواری های ماست که کمتر دیده یا به رسمیت شناخته میشه.
خیلی جالب بود مهتا جان. این زاویه دید از سوگ/مرگ اصولاً کمتر انگار روایت شده (یا من ندیدم). معمولاً تجربه ی مرگ، محدود میشه انگار یجورایی به فقدانِ اون از دست رفته، چند سالی هست به این قضیه فکر میکنم که انگار بخشی از *هویت* ما هم با نبودنِ اونی که دیگه نیست، از دست میره و این بخشی مهم از سوگواری های ماست که کمتر دیده یا به رسمیت شناخته میشه.